Η Διεθνής Ημέρα Ευτυχίας, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Μαρτίου, καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ στις 28 Ιουνίου 2012. Στη σχετική απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ, επισημαίνεται ότι «το κυνήγι της ευτυχίας είναι βασικός ανθρώπινος σκοπός», ενώ αναγνωρίζεται «η ανάγκη για πιο δίκαιη και ισορροπημένη ανάπτυξη, που θα καταπολεμήσει τη φτώχεια και θα συμβάλλει στην ευτυχία και την ευημερία όλων των εθνών».
Φέτος, η διεθνής αυτή ημέρα μας βρίσκει σε μία κρίσιμη καμπή, εν μέσω μίας πανδημίας που επιβάλλει την απομόνωση στο σπίτι, την αποφυγή των κοινωνικών συναναστροφών, εντείνοντας τη μοναξιά και δημιουργώντας συναισθήματα άγχους, φόβου, αβεβαιότητας. Η ευτυχία μοιάζει να απομακρύνεται κι άλλο… Ή μήπως όχι;
Σύμφωνα με έρευνες, η ευτυχία καθορίζεται κυρίως από την προσωπικότητα κάθε ανθρώπου, τον τρόπο σκέψης του, την αναγνώριση του συναισθήματος και τη συμπεριφορά του. Με δυο λόγια, κάποιος μπορεί να μάθει να ζει πιο ευτυχισμένος. Ευτυχία δεν είναι τα υλικά αγαθά, η ομορφιά, η ξέγνοιαστη ζωή. Τα χρήματα ή η δύναμη, μπορεί να βοηθούν στην κατάκτησή της, δεν είναι όμως από μόνα τους αρκετά για να δώσουν την ευτυχία σε κάποιον.
Αντίθετα, είναι πιο εύκολο να νιώσει κάποιος ευτυχισμένος όταν αντιληφθεί πως η ευτυχία αποτελείται από μικρές καθημερινές στιγμές που τις δημιουργούμε μέσα από τις επιλογές μας. Εμείς φτιάχνουμε την ευτυχία μας, σε συνδυασμό με την παρούσα βιωματική εμπειρία και τη συνολική εκτίμηση ικανοποίησης που παίρνουμε στη ζωή μας. Αυτό, όμως, είναι μία καθαρά υποκειμενική υπόθεση. Σε γενικές γραμμές πάντως, οι πιο ευτυχισμένες στιγμές μας σχετίζονται με τη δημιουργικότητα, τη σύνδεση με τους άλλους και τον εαυτό μας, τη φροντίδα και το νοιάξιμο.
Τα καλά νέα είναι ότι σύμφωνα με τους ψυχολόγους, μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να αναγνωρίζει μία δύσκολη κατάσταση και να μην αφήνουμε εξωτερικούς παράγοντες να μας καταβάλλουν. Πώς θα το πετύχουμε αυτό;
- Βλέπουμε τα πράγματα όσο πιο αποστασιοποιημένα γίνεται. Αναγνωρίζουμε μία δύσκολη κατάσταση, αλλά δεν αφήνουμε το συναίσθημα να μας καταβάλλει, με αποτέλεσμα να νιώθουμε απόγνωση. Εστιάζουμε στο πώς θα διαχειριστούμε την κατάσταση και θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα.
- Μοιραζόμαστε την κατάσταση με τους δικούς μας ανθρώπους και ακούμε τις γνώμες τους, όχι για να μας καθοδηγήσουν, αλλά επειδή αυτό θα μας βοηθήσει να δώσουμε στο πρόβλημα την πραγματική του διάσταση.
- Αποδεχόμαστε την κατάσταση και αναλαμβάνουμε δράση. Όπου υπάρχει πρόβλημα, υπάρχει και λύση.
- Θυμόμαστε ότι η ευτυχία είναι πάντα μία διαθέσιμη επιλογή.
