Τι μπορείς να κάνεις μια Κυριακή στην Αθήνα; Πώς θα σας φαίνονταν αν ανακαλύπτατε ξανά την πόλη, κάνοντας βόλτες στο κέντρο της και εξερευνώντας ξανά σημεία και αξιοθέατα, που θεωρούμε «δεδομένα» και συχνά απλώς προσπερνάμε. Ας δούμε, λοιπόν, την πόλη με τα μάτια ενός τουρίστα.
Εθνικός Κήπος
Αποτελεί μία όαση ηρεμίας στην καρδιά της πολύβουης πόλης, όπου συγκεντρώνονται καθημερινά οικογένειες, φοιτητές, άνθρωποι που γυμνάζονται, διαβάζουν ή απλώς χαλαρώνουν.
Ο Βασιλικός Κήπος ή κήπος της Αμαλίας, όπως ήταν αρχικά η ονομασία του, οφείλει μεγάλο μέρος της εικόνας του στη βασίλισσα Αμαλία, συζύγου του βασιλιά Όθωνα, που λέγεται ότι περνούσε τρεις ώρες την ημέρα ασχολούμενη προσωπικά με την φροντίδα του. Αρχικά ο Κήπος δεν ήταν ανοιχτός για το κοινό, παρά μόνο λίγες μέρες τον χρόνο, όταν οι βασιλείς έλειπαν από τα ανάκτορα. Μετά την έξωση του Όθωνα, τη φροντίδα του Κήπου ανέλαβε ο Γεώργιος ο Α’. Το 1974 μετονομάστηκε σε «Εθνικός Κήπος».
Φιλοξενεί 7.000 δένδρα, 40.000 θάμνοι και άλλα φυτά, που ανήκουν σε 519 είδη και ποικιλίες, όπως πικροδάφνες, χαρουπιές, καζουαρίνες, ορθόκλαδα κυπαρίσσια, κ.α. Επίσης, υπάρχουν έξι λιμνούλες, με πάπιες, χελωνάκια και ψαράκια και ένα μικρό ζωολογικό κήπο. Ένα από τα αξιοθέατα είναι το περίφημο ηλιακό ρολόι στην κεντρική είσοδο, ενώ από τα όμορφα ευρήματα του Κήπου, σε ανασκαφές που έγιναν τον 19ο αιώνα, είναι το ρωμαϊκό μωσαϊκό δάπεδο από το αίθριο μιας ρωμαϊκής έπαυλης, κοντά στην είσοδο της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας. Ο Κήπος διαθέτει φυτώριο, παιδική βιβλιοθήκη και ένα μικρό καφέ.
Ζάππειο Μέγαρο
Πρόκειται για ένα σημείο αναφοράς της πόλης για τον πολιτισμό, την οικονομία, τον αθλητισμό και την σύγχρονη ιστορία μας.
Αν και τυπικά διαχωρίζεται από τον Κήπο, είναι η συνέχεια του. Προτομές πολιτικών, βασιλέων και ιστορικών διακοσμούν τον περίβολο του, με τον Λόρδο Βύρωνα, που στεφανώνεται από την Ελλάδα ως ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης, να ξεχωρίζει.
Παναθηναϊκό Στάδιο
Ένα διαχρονικό πολιτιστικό σύμβολο και ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Αθήνας. H ιστορία του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, από την αναβίωσή τους το 1896 ως την επιτυχία του 2004 και είναι το σημείο στο οποίο σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες, χειμερινούς και θερινούς, παραδίδεται η Ολυμπιακή Φλόγα.
Στην περίοδο 139-144 μ.Χ., ο ρήτορας και σοφιστής Ηρώδης γιός του Αττικού, διέθεσε ένα μέρος της περιουσίας του στην ανέγερση λαμπρών οικοδομημάτων, ανάμεσά τους το Στάδιο, επιφέροντας την μετατροπή της αρχικής ευθύγραμμης μορφής σε πεταλόσχημη και την κάλυψη του χώρου των θεατών, με σειρές καθισμάτων από λευκό πεντελικό μάρμαρο. Μία θολωτή δίοδος, κάτω από το ανατολικό ανάλημμα κατέληγε, στην πίσω πλευρά του Σταδίου. Στο στίβο, μαρμάρινες πλάκες οριοθετούσαν την άφεση και το τέρμα. Αναπόσπαστο στοιχείο στον αγωνιστικό χώρο ήταν οι αμφιπρόσωπες ερμαϊκές στήλες. Η είσοδος απέκτησε κορινθιακού ρυθμού πρόπυλο. Μία τρίτοξη μαρμάρινη γέφυρα στον Ιλισσό, εξασφάλιζε την εύκολη πρόσβαση από την πόλη. Όλος ο χώρος, και κυρίως η στοά στο ύψος της σφενδόνης, κοσμούνταν από μαρμάρινα, χάλκινα και χρυσά αγάλματα.
Η επικράτηση της χριστιανικής θρησκείας και η απαγόρευση ειδωλολατρικών εκδηλώσεων και βάρβαρων θεαμάτων των ρωμαϊκών χρόνων, έφεραν εικόνα εγκατάλειψης στο Παναθηναϊκό Στάδιο, καθώς τα λαμπρά του μάρμαρα ενσωματώνονταν σε αθηναϊκά κτίσματα και τροφοδοτούσαν τα ασβεστοκάμινα της γύρω περιοχής.
Από τις πρώτες προσπάθειες αναβίωσης της ιδέας των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν οι αθλητικοί αγώνες που οργανώθηκαν το 1870 και 1875 στο Παναθηναϊκό Στάδιο στο πλαίσιο των Ζάππειων Ολυμπιάδων, εκθέσεων ελληνικών προϊόντων με χρηματοδότηση του εθνικού ευεργέτη Ευάγγελου Ζάππα.
Όταν το 1896 το Παναθηναϊκό Στάδιο προτάθηκε για να φιλοξενήσει τη διεξαγωγή των πρώτων Διεθνών Ολυμπιακών Αγώνων, την υπέρογκη δαπάνη για την ανακατασκευή του ανέλαβε ένας άλλος εθνικός ευεργέτης, ο Γεώργιος Αβέρωφ. Η ανακατασκευή του Σταδίου από πεντελικό μάρμαρο διακρίνεται για την πιστότητα της σε μεγάλο βαθμό ως προς το αρχαίο μνημείο του Ηρώδη. Οι πρώτοι διεθνείς Ολυμπιακοί αγώνες ανέδειξαν νικητή στο Μαραθώνιο, το δημοφιλέστερο των αγωνισμάτων, τον Σπύρο Λούη.
